Putos díes en que mataríes per dormir cinc minuts més... Una persona no pot dormir quatre hores al dia, no és sa, t'altera completament tot el metabolisme... Després diran que no menge mai quan toca, o que no dorga migdiada, o que estudie més, o que no em desperte amb esta cara de zombie. Deixeu-me dormir.És necessari despertar-me a les 9.00 del matí, a crits i arrastrant l'aspiradora fins a la meua habitació, siguent jo la que te que netejar tota casa, i siguent jo la que fins les 4.30 del matí no es va poder dormir.
En estos díes de merda preferiria, o no haver naixcut, o haver naixcut sorda i quedar-me dormint, tapaeta cap i tot, fins que em donara a mi la gana. Ni un café sol amb mogolló de sucre em podria animar hui.
Si a una persona amb mal despertar la despertes a crits i sorolls, va a despertar-se convertida en Voldemort, feu-se la idea. Així que hui està decidit: hui odie a tota persona, animal o objecte que em parle, em toque o intente algun tipus de interacció amb mi. A LA MIERDA, REACCIONARIOS!!!
AMOR TEMPORERO (Marea)
Me envalentono y te digo,
que tienes los ojitos como fruta del olivo,
que no, primo, que yo me voy con el sol
y por mis muertos que tu no amaneces conmigo,
quiero que quede y se sube al tejao,
con un ojo abierto y el otro entornao,
pa ver si caemos mis penas y yo en algún descampao,
y me encaramo como puedo ,
giñao, con las manos sudando,
en cuanto le dije "te quiero",
ya estaba roncando, soñando de nuevo,
me encorajino y decido,
"se que tu serás mi niña, que te casarás conmigo"
pesao, que eres un pesao,
otra vez te lo digo,
me voy cuando quiera y cuando quiera te olvido,
te he escrito un poema de esos agarraos,
quiero amaneceres contigo a mi lao,
ella me cierra la puerta, a cualquier cosa
le llaman poeta,
s si es cierto mejor me despido,
la aurora me pilla llorando,
me acuna y dice que se ha ido
para que no sufra,
que duerma tranquilo,
no quiero tu amor temporero,
tu flujo de hiel, tus ganas de perder,
aunque se que si te vas me quedo en ná,
no pienso caer, no me voy a joder,
porque se que me acecha el día y el sol
pa follarme a cara de perro y decirme,
¿lo que vas a hacer con tu mierda de poemas
sin su olor, sin su piel?
Ordeñaré las ubres de la luna y en cuanto amanezca
yo, dosifico a pala y pico el sol.
Y una gran cita del espectacular Bob Marley; Sonríe, jo existo...

Cap comentari:
Publica un comentari a l'entrada